Wstęp
Choroba Parkinsona to przewlekłe zwyrodnieniowe schorzenie układu nerwowego. Choroba rozwija się stopniowo na przestrzeni 10, a nawet 15 lat. Liczba osób, u których diagnozuje się chorobę Parkinsona od lat 70-tych wzrosła 10-krotnie. Mężczyźni chorują na nią o 30% częściej niż kobiety.
Pierwszym zauważalnym dla pacjenta objawem jest drżenie jednej z dłoni. Z czasem drżenie staje się coraz bardziej intensywne i dokuczliwe. Wkrótce obejmuje pozostałe części ciała, w pierwszej kolejności ręce, następnie nogi i głowę. Pacjenci często odczuwają je w postaci nieustannie przechodzących przez ciało strumieni prądu. Kończyny stają się sztywne i ociężałe.
Wkrótce pacjent zaczyna mieć trudności ze swobodnym wypowiadaniem się czy pisaniem. Napięcia mięśni nasilają się i przeszkadzają w pracy jelit. Pacjent zaczyna się garbić i trzyma kurczowo ręce wzdłuż boków. Stały skurcz mięśni nie omija również twarzy, oczy nie mrugają, twarz nie wyraża żadnych grymasów, pojawia się ślinotok, a twarz zaczyna przypominać maskę. Wstanie z łóżka czy krzesła staje się nie lada wyzwaniem.
Choroba początkowo obejmuje niewielki obszar mózgu zwany jądrami podstawnymi, a bezpośrednią jej przyczyną jest niedobór L-dopaminy, która powstaje w wyżej wymienionym obszarze mózgu. Brak L-dopaminy powoduje przewlekłe, zwyrodnieniowe zaburzenie układu nerwowego, prowadząc ostatecznie do upośledzenia lub całkowitej utraty ruchu.
Do rozwoju choroby przyczynia się zatrucie metalami ciężkimi, tlenkiem węgla czy pestycydami, przebyte zapalenie mózgu, alergie pokarmowe jak również niewłaściwa dieta.
L-dopa jest głównym lekiem stosowanym w łagodzeniu objawów choroby Parkinsona.
Oto jak Oliver Sacks opisał L-dopę w 1982 roku:
“Pacjent przyjmujący lewodopę po raz pierwszy odczuwa doskonałość istnienia, łatwość poruszania się, czucia i myślenia, harmonię relacji wewnątrz i na zewnątrz.
Następnie jego radosny stan i cały jego świat zaczynają pękać, wypadać mu z rąk, rozpadać się i kruszyć. Szczęście wygasa, a egzystencja osuwa się w rejony wypaczeń i rozkładu.”
Oliver Sacks, „Przebudzenie”.
Główny problem z L-dopą polega na tym, że może Ci bardziej zaszkodzić niż pomóc.
„Sugeruje się, że szkodliwe skutki uboczne stosowania L-dopy nie wynikają bezpośrednio ze stosowania samego leku, ale spowodowane są produktami, które powstają podczas procesu utleniania dopaminy do dopachromu i innych chromowych indoli. Są one halucynogenne i toksyczne dla neuronów, i zaobserwowano, że przyspieszają śmierć u pacjentów z parkinsonizmem.” (Graham 1978, Graham i in. 1978)
Wyżej wymienione przyczyny rozwoju choroby Parkinsona, mają oczywiście swoją praprzyczynę. W następnym rozdziale poznasz tę praprzyczynę i dowiesz się dlaczego to właśnie Ty zachorowałeś na chorobę Parkinsona.
W następnym rozdziale dowiesz się, dlaczego to właśnie Ty zachorowałeś na chorobę Parkinsona.